Dün sevgili Converse'imi kapının önünde bu halde bulunca ayrılık vaktinin geldiğini anladım. Sonsuza dek hatırlanması için de işte o anı ölümsüzleştirmek istedim.
Kendisi 5 sene önce alındı ve benimle az badireler atlatmadı. Mesela, bu garip solmuş renginin büyük bir kısmını 2 günlük Barışarock macerasındaki toz, toprak ve güneşten sonra almışdı. Zaten hiç yıkanmadı, hiç silinmedi. Belli de oluyor diyeceksiniz ama ben koyu renkli Converseleri kullanılmış seviyorum.
Peki neden yalnız kalmış, eşi nerde, madem böyle seviyorum, neden vedalaşıyoruz?
Anlatıyım hemen;
Ocak ayında bizim şirkette birlikte çalıştığımız kitap evlerimizden bir daveti vardı. Oraya gidiyorduk, üstümde o gün iş yerinde de giydiğim siyah bi' elbise vardı. Ben hergün işyerine giderken spor ayakkabımı giyer, ofiste bıraktığım ayakkabılardan seçer giyerim zaten :) O gün de güzelim elbisemin altına hiç utanmadan bu Converseleri giymişim bir güzel. Neyse, mesai bitince kuaföre gittik, saçlarımıza fön çektirdik, sonra Taksim Point Otel’e doğru yola koyulduk. Biz arkadaşımla gidiyoruz hızlı hızlı, geç kalmışız. Ben “Ay dur bi ayakkabılarımı değişiyim, otele böyle girmiyim” dedim. O sırada hemen çantamdan ayakkabılarımı çıkardım, Converseleri saniyede attım ayağımdan; Beyoğlu'nun ücra ve karanlık köşelerinde ayakkabı değişiyorum. Arkadaşım benden utanmış olacak ki arkasına bakmadan devam ediyodu. Neyse toparlandım, “Converse’imi” atıp çantaya, koştura koştura arkadaşıma yetiştim ve otele daha hanım hanım bi giriş yaptım. İşte mağdur diğer tek o ücra köşede unutuldu ve kaderine terk edildi:(
O gün bugündür hayatta kalmayı başarabilen teki ayakkabılıkta saklıyorduk.
Annemin geçen hafta bunu hala niye saklıyoruz, giycen mi sorusundan sonra, onun da sona yaklaştığını anlamıştım. Dün de babam kapıda görünce “Aa köpekler diğer tekini götürmüş” dedi. Tabi mantıklı, o daha olası bir şey sonuçta. Halbuki kızı eşyalarını biryerlerde unutma konusunda bir hayli yetenekli. Her sene atkı, şemsiye, eldiven kaybederim mesela. Arkamdan birilerinin hep toplaması lazım. Şapşal, aklı 5 karış havada ben!
Neyse vedalaşalım… Hoşçakal emektar Converse, seni hep sevgi ve özlemle anacağım. Şimdiden yerini dolduracak modeller ile bakışıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder